Sen öyle ‘SAN’ kardeşim, onlar keyfini ‘SÜR’sünler!

“Çocuklar İçin Adalet Projesi raporları Adalet Bakanlığı’nın sansürü nedeniyle basılamadı…”

UNICEF’in yürütücülüğünü yaptığı, Adalet Bakanlığı, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Adalet Akademisi ve HSYK’nın proje ortağı olduğu “Çocuklar için Adalet Projesi”nin 26 Kasım 2014 tarihinde kapanış toplantısı Rixsos Otelde, gösterişli bir törenle gerçekleştirildi. Adalet Bakanı’nın ve Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı’nın “bundan sonra çocuklar için daha fazla adalet” söylemleriyle projenin başarıyla tamamlandığı bildirildi.

Toplam 2 yıl süren, 3.15 Milyon Euro bütçe ayrılan ve çok sayıda ulusal ve uluslararası danışmanın görev aldığı, “Çocuklar için Adalet Projesi” ancak Türkiye’de olabilecek bir fiyasko ve rezaletle sonuçlandı.

ADALET BAKANLIĞI’NDAN SANSÜR

Unicef’e ait web sayfasında, http://unicef.org.tr/basinmerkezidetay.aspx?id=12517&d=1&dil=tr linkinde projenin sonuçları olarak açıklanan “Ulusal ve uluslararası uzmanlar tarafından Türkiye’de çocuk adalet sisteminin durumu, koruyucu ve destekleyici tedbirler, savcılık çocuk büroları ve kamusal vesayet ile ilgili araştırma tamamlandı ve raporu basıldı.” şeklinde bilgi verilmesine rağmen, hakim, savcı, avukat, alanda çalışan sosyal çalışmacılar ve çocuklarla yapılan görüşmelerin yer aldığı “Türkiye’de çocuk adalet sisteminin durumu, koruyucu ve destekleyici tedbirler, savcılık çocuk büroları ve kamusal vesayet ile ilgili yapılan üç araştırma raporu” Adalet Bakanlığı’nın sansürü nedeniyle basılamadı.

ADALET BAKANLIĞI VAHİM TABLODAN KORKTU

Adalet Bakanlığı çocuk adalet sistemi ile ilgili ortaya konan vahim tablonun kamuoyu ile paylaşılmasına izin vermedi. Projede görüşlerine başvurulan hakim, savcı ve uzmanların sözlerinin, görüş ve eleştirilerin yayımlanmasına izin vermedi ve proje raporları yayımlanamadı. Unicef Türkiye ofisi de Adalet Bakanlığı’nın bu sansürüne karşı herhangi bir tepki geliştirmedi ve herhangi bir itiraz ortaya koymadan durumu kabullendi. Dolayısıyla bu denli yüksek bir bütçenin harcandığı, onlarca uzmanın danışman olarak yer aldığı proje raporları basılamadı.

Adalet Bakanlığı’nın, Türkiye’deki adalet sisteminde gerçekleri cesaretle görmesi, kabul etmesi ve düzeltilmesi için adım atması gerekirken, hakim ve savcıların görüşlerinin yayımlanmasına bile tahammül edemediği; Unicef Türkiye’nin de bu denli önemli bir projede uluslararası bağımsız bir kuruluş tavrını ortaya koyamadığı ortaya çıktı.